İkinci hayatımda 10 yaşındaydım. Kadın kahramanın kurtarması gereken genç dükü buldum.Bu tarz romanlarda, ister kadın başrol, ister erkek başrol, ister kötü adam olsun, yardım etmek standarttır.
Orijinal hikayeyi de biliyorum, peki ölüm bayrağından kaçınmak için dükü baştan çıkarmaya çalışmalı mıyım?
Ama orijinal hikayede, kadın başrol ona bir şey söyledi.
“Dükü olduğu gibi seviyorum.
Bunu duyan adam gecenin bir yarısı kanlar içinde yanıma geldi.
‘Beni olduğum gibi sevdiğini söyledin. Ben de seni seviyorum, asla… Beni terk etmeyeceksin, değil mi?’
Vay be, umutsuz vakasın.
Sadece öl.
Genç dükü kurtarmak yerine, komployu bozmaya ve kaçmaya karar verdim.
Ama…
“Sen kan ve gözyaşı olmayan bir çocuksun”.
“Ahh! Özür dilerim!
